Prolog

  Kap. Kap. Kap. 

    Deszcz padał, idealnie dopasowując się do mojego humoru. Bębnił o szyby, a wiatr dudnił za oknem. Brzmiał jak jakaś smutna piosenka, puszczona by zagłuszyć wszelkie smutki. Ale w moim przypadku to nie wyszło. Nadal miałam w pamięci to wydarzenie, a tłumaczenie medyków ze szpitala św. Munga, że to nie była moja wina, nie pomogły pozbyć się tego wspomnienia. A wręcz je nadal trzymało. Mogłam sobie wmówić, że to jest tylko koszmar, że oni nie zginęli, ale ciągłe ich ględzenie "oni nie żyją, nie martw się" doprowadzało mnie do szału.

     Prawda jest taka, że ich mało obchodziło, że nie żyją. Ich zadaniem było przywrócenie mnie do porządku. Wątpię, aby kiedykolwiek stracili kogoś bliskiego. Nie patrzyli w puste martwe oczy po tym jak zaklęcie tą osobę zabijają.

     Nagle ktoś zapukał. Szybko oderwałam się od okna i pobiegłam do łóżka szybko przykryć się kołdrą. Spodziewałam się obojętnych głosów ratowników, a usłyszałam zmęczony głos cioci:

- Ive, śpisz?
- Nie, ciociu Skeeter- zachrypiałam. Dawno z nikim nie rozmawiałam. Zazwyczaj kiwałam głową.
- Oj, przestań. Jeśli już musisz mówić do mnie ciociu, mów "ciociu Rito"- zaśmiała się. Po chwili spoważniała.- Przyszłam, aby pogadać z tobą o twoim wykształceniu.- ta wiadomość mnie tak zdziwiła, że aż podniosłam głowę z poduszki.- Masz dwie możliwości: zamieszkasz ze mną, aż do uzyskania pełnoletności lub wyślemy cię do sierocińca.- widząc mój naburmuszony wzrok, szybko dodała.- Nie chciałam z tobą rozmawiać o tym tak wcześnie, ale szef Wydziału Sprawiedliwości kazał mi to szybko załatwić.
- Chyba wolę zostać z tobą- powiedziałam nieśmiało.
- Tak też myślałam- wyszczerzyła zęby w uśmiechu.- Ale od września będziesz chodzić do Hogwartu.
- Hogwartu?- spytałam zdumiona.
- Szkoła Magii i Czarodziejstwa. Będziesz uczyła się tam posługiwać magią. Masz takiego pecha, że akurat przychodzisz na sumy.
- Sumy? Takie ryby?- zdziwiłam się.
- SUM-y- Standardowe Umiejętności Magiczne. Postaraj się jak najwięcej nauczyć- spojrzała na mnie wyniośle i wyszła przez drzwi.
- Ciociu Rito?- szepnęłam, mając jeszcze nadzieję, że mnie usłyszy.- Chcę mamę... i tatę.